Susmak

 

Şair: İbrahim Karaca 

Susmak dökülüyor dudaklarımdan

Susmak dökülüyor damla damla

Ne ağır bir yük susmak

İnsanoğlunun omuzlarında

Garip öykü daha doğuyor 

Büyüyor ve ölüyor

Ne garip ki 

Her öykü birbirine benziyor

Susmak kulaklara 

Olan biteni anlatıyor

Ne garip bir akşam

Işıkları parlıyor şehrin

Köşe bucakta tenha yerlerin

Kuşlar uyuyor yuvalarında 

Köpekler uluyor 

Dağlar ovalara kibirle bakıyor 

Bütün gözlerin ferini alıyor karanlık

Karanlık işlerin mesaisi başlıyor

Ne garip bir sabah

Dağlar gülümsüyor ovalara

Kuşlar ve daha ne varsa

Susmak yükseliyor göklere

Birbirini ezen dişler arasında