Şair: Samet Acar
Ben istediğim yerdeyim
Herşeyi görebileceğim bir yerde
İnsanların kurşundan bir kalemiyim anne
Yazdıkları düzgün değil belliki;
Can acıtıcı,kalp kırıcı düşleri var,
Düşlerinden kelimelere
Kelimelerden kaleme
Nefretle yazılmış yazıları var kağıtlarında
Şefkatten uzak gözler görüyorum anne
Beni eline alan,
Her bir kişide
Sivriliyor,azalıyorum.
Geçen yirmi yılda
Öyle şeyler öğrendim ki
Sanki otuzumdayım
Otuzumda elli
Pervasızca harcıyorum
Ömrümün her saniyesini
Yirmi yılda yalan söylemeyi
Çok iyi öğrendim mesela
Ben sana yalan,yalan söyledim
Kalemin kurşunundan değilde
Tükenmezinden olmak isterdim
Aniden bitmek,
Azaldığımı,bittiğimi görmemek
Takmadan gelişine yaşayabilmek
İsterdim,
En önemliside
Sevmek isterdim,
Her gelen beyaz kağıtta dahada heveslendim
Güzel şeyler bırakmaya
Bir sevdiğim olsun istedim
Gülüşünde ıslanmak,
Bakışında takılı kalmak
Saçının dalgasında kaybolmak
Yalan değil,
Biri var gibiydi aslında
Geçen yirmi yılımın son beş ayında
Rastlamıştım ona.
Neşe saçardı her tarafa
Karşısında;
Boğazım kurur konuşamazdım
Ellerim titrer bakmaya kıyamazdım
Bu sefer yalan değil
Doğruları söylüyorum sana anne
Bırak kağıdı doldurmayı,
Güzel namelerle.
Başlıktaki ilk harfte kaldım öylece
Adını koyamadan gerisini yazamadan
Yeni bir beyaz kağıda, mecalim yok elbet
Kalemin boyu yeter mi bilmiyorum
İpin inceldiği yere kadar
Bekliyorum.
Yirmi yıl bir gün oldu
Hala bekliyorum.
Kayıtlar
0 Yorumlar